ZON, ZEE, ZAND en WIND...

 

Zon, door de warmte belicht,
een frisse wind op je gezicht,
met zout water rond je benen,
het losse zand tussen je tenen,
onvoorspelbaar als het leven,
en never, nooit een vast gegeven.

Gebroken met scherpe randen,
en de dobbelstenen in je handen,
kapotte tegels, gebroken glas,
niets is meer zoals het was.

Een helpende hand, een luisterend oor,
dan kun je, voor even, een tijdje door.
Om alle scherven bij elkaar te leggen,
met aandacht en begrip, zonder veel te zeggen.

Zon, zee, zand en wind,
daar voelde ik mij voor altijd bemind.

Leonie